„`html
T-35: Czołg Ciężki Radzieckiej Konstrukcji
T-35 to radziecki czołg ciężki, który został zaprojektowany i skonstruowany w okresie międzywojennym, a jego historia sięga lat 30. XX wieku. Był to jeden z pierwszych wielowieżowych czołgów w historii oraz przykład ambitnych prób radzieckiego przemysłu zbrojeniowego. Jego konstrukcja była inspirowana zagranicznymi rozwiązaniami, co czyniło T-35 interesującym elementem w rozwoju technologii wojskowej tamtego okresu.
Geneza i Historia Powstania
W 1929 roku biuro konstrukcyjne Nikołaja Barykowa otrzymało zadanie stworzenia nowego czołgu ciężkiego, który miałby spełniać wymagania Armii Czerwonej. Prace nad prototypem rozpoczęły się w 1930 roku, a pierwszy model opuścił fabrykę w lipcu 1932 roku. W porównaniu do innych czołgów tego okresu, T-35 wyróżniał się nietypową konstrukcją pięciu wież, co miało na celu zwiększenie ogólnej siły ognia.
Prototyp wyposażono w armatę kal. 76,2 mm oraz dodatkowe uzbrojenie w postaci karabinów maszynowych i mniejszych armat kal. 37 mm. Po przeprowadzeniu serii testów prototyp został zaprezentowany podczas defilady na Placu Czerwonym w Moskwie 1 maja 1933 roku, co było symbolem postępu radzieckiego przemysłu wojskowego. Wkrótce po defiladzie T-35 został warunkowo przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej, a produkcja seryjna rozpoczęła się w 1934 roku.
Produkcja i Modernizacje
Produkcja czołgu T-35 była prowadzona w Charkowskiej Fabryce Parowozów, gdzie powstały kolejne wersje tego pojazdu. Pierwsze seryjne egzemplarze były uzbrojone w armaty KT-28 oraz armaty kal. 45 mm wz. 1932. Z biegiem lat T-35 przeszedł szereg modyfikacji mających na celu poprawę pancerza i ogólnych właściwości bojowych. W latach 1937-1938 zwiększono grubość pancerza do 50 mm, co miało na celu poprawę ochrony załogi.
Warto zaznaczyć, że produkcja T-35 była ograniczona; do 1939 roku wyprodukowano zaledwie 61 egzemplarzy. W miarę jak wybuchała II wojna światowa, pojazd ten był coraz bardziej krytykowany za niewystarczające opancerzenie oraz trudności w kierowaniu ogniem z wielu wież jednocześnie.
Rola na Polu Walki
Czołgi T-35 były przydzielane do samodzielnych jednostek odwodu Naczelnego Dowództwa oraz wykorzystywane jako wsparcie dla większych formacji podczas operacji wojskowych. Zanim doszło do wybuchu II wojny światowej, T-35 nie brały udziału w żadnych znaczących działaniach bojowych, mimo że istniały plany ich wykorzystania.
W rzeczywistości wszystkie T-35, które znalazły się na wyposażeniu armii radzieckiej, zostały wystawione na próbę podczas ataku niemieckiego na ZSRR w 1941 roku. W ciągu kilku dni wiele z tych czołgów zostało utraconych wskutek awarii technicznych i problemów z silnikami, co ujawniło poważne braki konstrukcyjne tego pojazdu. Ostatnie egzemplarze brały udział w obronie Moskwy i były wykorzystywane jako mobilne punkty oporu.
Prototypy i Pojazdy Pokrewne
Oprócz standardowej wersji T-35 powstały także prototypy pojazdów pochodnych, takich jak
Artykuł sporządzony na podstawie: Wikipedia (PL).