Wprowadzenie do tematu spalarni odpadów
Spalarnia odpadów to specjalistyczny zakład przemysłowy, który zajmuje się termicznym przekształcaniem różnorodnych rodzajów odpadów. W procesie tym odpady, zarówno komunalne, przemysłowe, jak i niebezpieczne, są poddawane spalaniu, co pozwala na ich efektywne unieszkodliwienie oraz jednoczesne odzyskiwanie energii. Wiele spalarni pełni również rolę elektrowni lub elektrociepłowni, generując energię elektryczną i cieplną z wykorzystania ciepła powstałego podczas spalania.
Historia spalarni odpadów
Początki spalarni odpadów sięgają drugiej połowy XIX wieku. Pierwsza znana spalarnia została uruchomiona w 1870 roku w Paddington, dzielnicy Londynu. Mimo że obiekt ten szybko został zamknięty z powodu niskiej efektywności, trend ten szybko rozwinął się w całej Wielkiej Brytanii. Wkrótce powstały kolejne obiekty w Nottingham, Leeds i Manchesterze. W Stanach Zjednoczonych pierwsze instalacje rozpoczęły działalność w 1885 roku, a Niemcy dołączyły do tego trendu w 1894 roku z pierwszą spalarnią w Hamburgu.
Przyczyny budowy spalarni były różnorodne – zarówno higieniczne, związane z potrzebą eliminacji zagrożeń zdrowotnych wynikających z nadmiaru odpadów w miastach, jak i gospodarcze, związane z rosnącym zapotrzebowaniem na energię. Do początku I wojny światowej w Wielkiej Brytanii istniało już kilkaset takich obiektów, a podobne tendencje można było zaobserwować w USA oraz w innych krajach europejskich.
W XXI wieku spalarnie stały się istotnym elementem gospodarki odpadami. W 2009 roku około 20% odpadów komunalnych w krajach Unii Europejskiej było poddawanych procesowi spalania. W krajach takich jak Dania czy Szwecja wskaźnik ten wynosił blisko 50%. W Polsce do 2019 roku funkcjonowało osiem spalarni, a według danych GUS z 2017 roku, niemal ćwierć odpadów komunalnych było poddawanych termicznemu przekształcaniu.
Technologie wykorzystywane w procesie spalania
W spalarni odpadów stosuje się różne technologie spalania, jednak najpopularniejszą z nich jest technologia rusztowa. Oprócz niej istnieją także inne rozwiązania, takie jak kotły fluidalne. Często przed spalaniem odpady są poddawane obróbce, aby uzyskać frakcję o wysokiej kaloryczności (tzw. RDF).
W przypadku technologii rusztowej odpady transportowane są do podajnika zsypowego i następnie umieszczane na ruszcie. Powietrze potrzebne do spalania jest dostarczane z dwóch źródeł – spod rusztu oraz powyżej niego – co pozwala na lepsze dopalanie produktów niepełnego spalania. W komorze spalania znajdują się również palniki pomocnicze, które pomagają osiągnąć wymaganą temperaturę podczas rozruchu kotła.
Alternatywą dla technologii rusztowej jest spalanie w złożu fluidalnym. Proces ten opiera się na intensywnym przepływie powietrza przez warstwę rozdrobnionego materiału inertnego, co generuje efekt fluidyzacji. Odpady są mieszane z piaskiem i innymi materiałami w taki sposób, by uzyskać równomierną temperaturę spalania oraz efektywnie wykorzystać paliwo.
Produkcja energii elektrycznej i cieplnej
Podczas procesu spalania następuje nie tylko unieszkodliwienie odpadów, ale również produkcja energii elektrycznej i cieplnej. Ciepło ze spalin przekazywane jest do wymienników ciepła,
Artykuł sporządzony na podstawie: Wikipedia (PL).